نوا بامدادی هستم ، کسی با حجم زیاد نادانسته ها . متن واژه های می نویسم دور از چشم هر چشمی. تو می توانی آن را شعر تلقی کنی اما من آن را هجم (حجم)درهم ناموزونه کلمات می نامم . تو اگر کلمه را دوست داری ، جدا، جدا به کلمات نوشتارم نگاه کن . آنها در جمع ، خود را مخفی کرده اند ، تو بیابشان و مرا از نظرگاهت دور مساز . همین
نوای از بامدادان باز پسین
راهی به رهایی
پیش نویسی بر بسط کویریات 